Pseudoharpax virescens wordt in het Engels ook wel Gambian Spotted-Eye Flower Mantis genoemd. Pseudoharpax virescens komt van nature voorin Gambia (West Afrika).
Kop van subadult Pseudoharpax virescens vrouwtje
Uiterlijk
Dit soort bidsprinkhaan heeft een wit tot crèmewit lichaam en glanzende groene vleugeltjes. De nimfen hebben een groene rug en zijn verder ook crèmewit. In de volwassen dieren kunnen ook roze accenten bespeurd worden, evenals een oranje rug onder de vleugels. Wat helemaal mooi is, is dat dit dier onder zijn groene vleugels felrode vleugels heeft. Deze rode ondervleugels dienen als afschrikmechanisme tegen predatoren. Als de bidsprinkhaan stil zit, is zij groen, maar als ze haar vleugels spreidt is er opeens veel rood te zien.
Dit soort bidsprinkhaan blijft erg klein. De volwassen dieren worden zo’n 3 cm lang.
Gedrag
Pseudoharpax virescens is erg fel voor zijn grootte. Ze valt makkelijk prooien aan die veel groter zijn dan zichzelf. Als een prooi gezien wordt, wordt deze nagejaagd met een typisch trillend jaagloopje. De trilling zorgt ervoor dat de bidsprinkhaan er meer uit ziet als een deel van de omgeving dan als een roofdier. Zodra ze dichtbij genoeg genaderd is slaat ze toe.
Omgevingseisen
De ideale temperatuur is ongeveer 24 °C, maar kan variëren tussen de 20 °C en 30 °C. ’s Nachts mag het iets koeler zijn dan overdag, maar minimaal 18 °C.
Dit soort heeft een luchtvochtigheid nodig van ongeveer 50 tot 70 %. Dit wordt bereikt door ongeveer eens in de 3 dagen te sproeien met water. Het is wel afhankelijk van de ventilatie van je terrarium; meer ventilatie betekend vaker sproeien.
Zoals bij alle soorten bidsprinkhanen, heeft dit soort een verblijf nodig die minstens 3x de lengte van het dier hoog is, en minstens 2x de lengte van het dier breed. Voor een volwassen dier betekend dit dus minstens 9 cm in de hoogte en 6 cm in de breedte. Een mooie maat voor een terrarium zou 15 x 10 x 10 zijn, zodat er ook plaats is voor nepplanten en veel zitstokjes.
Subadult Pseudoharpax virescens vrouwtje
Groepshuisvesting
Dit soort is kannibalistisch, zoals bijna elk soort bidsprinkhaan. Samen huisvesten geeft vroeg of laat toch problemen door kannibalisme. Erg jonge nimfen kunnen nog bij elkaar gehouden worden, mits goed gevoerd.
Voortplanting
De vrouwtjes van dit soort zijn iets breder dan de mannetjes als ze volwassen zijn.
Het geslacht van oudere nimfen en volwassen dieren kan bepaald worden aan de hand van verschillende kenmerken. Aan de lengte van de voelsprieten kan gezien worden of je te maken hebt met een mannetje of een vrouwtje. De voelsprieten van de man zijn langer en breder dan die van de vrouw. De basis van de antennen zijn oranje-bruin bij mannetjes vanaf subsubadult, terwijl die van vrouwtjes zwart zijn. Vanaf ongeveer L4 kan met een goed oog gezien worden hoeveel segmenten de dieren aan het achterlijf hebben. Vrouwtjes hebben er 6, terwijl mannetjes er 8 hebben. Deze geslachtsbepalingsmethode is al in een vroeg nimfenstadium te gebruiken, maar kan soms lastig zijn voor het ongeoefende oog.
Ongeveer 2 tot 4 weken na de laatste vervelling kan een paringspoging worden ondernomen. Zorg ervoor dat het vrouwtje goed gegeten heeft als je het mannetje erbij zet. Handig is om het vrouwtje wat te eten te geven als je het mannetje erbij zet. De paring kan een paar uur duren. Er is kans op kannibalisme door het vrouwtje.
Pseudoharpax virescens subadult vrouwtje