Als vrouwelijke bidsprinkhanen geslachtsrijp zijn, gaan zij feromonen verspreiden via hun achterlijf. De mannetjes ruiken deze geur en komen af op de feromonen van vrouwelijke soortgenoten. Meestal vliegen ze overdag of ‘s nachts naar het vrouwtje toe.

Paring
Om te paren gaat het mannetje op de rug van het vrouwtje zitten. Na enige tijd verbind hij zijn achterlijf met het hare en draagt een pakketje sperma over, de zogenaamde spermatofoor. Het vrouwtje slaat deze op in haar lichaam en kan zo haar leven lang bevruchte oötheken geven. Het is wel aan te raden het vrouwtje een tijd na de eerste paring nogmaals te laten paren.

De vrouwelijke bidsprinkhaan staat bekend om het verslinden van hun partner. Dit hoeft echter niet altijd te gebeuren. Sommige soorten doen dit haast nooit, anderen vaker. De mannetjes zijn vaak wel voorzichtig met het benaderen van een vrouwtje om kannibalisme te voorkomen. Het mannetje kan voor, tijdens of na de paring opgegeten worden. Als het tijdens de paring gebeurd, kan hij vaak de paring nog afmaken zonder dat hij een hoofd heeft.

Als je bidsprinkhanen wilt laten paren in gevangenschap, moet je ervoor zorgen dat het vrouwtje genoeg gegeten heeft. Als het mannetje in het hok van het vrouwtje geïntroduceerd wordt kan het ook helpen het vrouwtje wat te eten te geven, zodat zij druk bezig is als het mannetje haar benaderd. Het is ook belangrijk dat je de dieren niet bedreigd laat voelen door ze steeds te storen. Als je wilt dat je mannetje blijft leven na de paring, kan je het paartje het beste in een groot hok plaatsen, zodat de man nog kan vluchten.